Istorija Srba
ISTORIJSKE ISTINE I PRETPOSTAVKE
Istorija Srba
Istoricari se uglavnom slažu da su na prostoru današnjeg Balkanskog poluostrva pre dolaska Rimljana, dakle stotinama godina pre nove ere, živeli Iliri, Tracani, Tribali i Jelini. Mnogi vizantijski, evropski i srpski istorièari i lingvisti smatraju da su Tracani i Tribali u stvari Srbi.....
Srbi- KO smo i odakle smo?
Istorija srpskog naroda je nedovoljno proucena i istražena. U poslednjih 60-ak godina, dakle od 1950tih . godine može se reci i da je namerno zapostavljana, bar što se tice onih koji su bili na vlasti. A zapostavljana i sputavana je zato što komunisticki kadrovi i naucnici nisu dozvoljavali da se piše bilo šta afirmativno o Srbima i srpskom narodu u želji da se celokupna istorija srpskog naroda predstavi kao " hegemonistièka, velokosrpska, buržoaska i agresorska", u svemu nedostojna " internacionalistickoj politici bratstva i jedinstva svih jugoslovenskih naroda i narodnosti"......
Ko su u stvari Srbi?
Vendi(Veneti, vindi, Vendeni, heneti, Eneti ), Tribali, Anti, Sarmati, Spori, Serbi, Sklavini...
....Ovde ce uglavnom biti reèi o tome šta strani istoricari, lingvisti, etnografi, hronicari i putopisci govore o srbima, o njihovom poreklu i vezama sa drugim narodima....
Najstariji zapis o Srbima je ostavio Herodot, koji se smatra " ocem istorije" , koji je oko 444. godine pre Hrista zapisao:
" Tracani su , bar posle Indijaca, najveci narod na zemaljskom šaru. Kad bi Tracani imali jednog starešinu, ili bar kad bi bili medju sobom složni, bili bi oni najsilniji narod na zemlji. "
Opšte je prihvaceno da govoreci o Tracanima, Herodot misli o Rašanima, Srbima, misleci da su oni najmnogoljudniji ( najverovatnije u tadašnjoj Evropi, koju je on poznavao). Grci su tad Rašane, Srbe, nazivali Tracanima, a kraj u kojem su živeli Trakija ( rac, Raška, dolazi od grcke reci " trak ", " treh" ).
Ceški naucnik Pavle Josif ShŠafarik piše u svom delu " Starožitnosti Slavjanske" :
...."Ime Srbin, odnosno Rasijani, Rašani, ili, kako su to Grci izoblicili u Tracane, znaèilo bi prema njima : rasijani, rastureni itd. "
Poznati hrvatski filozof, lingvista i istoricar Tomo Maretic, u svom delu " Slaveni u davnini" (Zagreb, 1894. godine), piše:
" Mnogi evropski i ruski istoricari slažu se da je Herodot pod Tracanima podrazumevao Srbe. Poreklo te reci tumace na sledeci nacin: medju Srbima od pamtiveka živelo je jedno veliko pleme koje se nazivalo Rašcani ili Rasi. To ime dobilo je još u staroj postojbini Indiji, a po imenu reke Rakše, što oznacava crveno- rujnu boju, srpsku boju, svoj smisao i znacenje. Jer iskonski Rašcani su Crveni Srbi, kojih je bilo u Rusiji sve do X veka. U doba Herodotovo, ti su Srbi živeli u Maloj Aziji i na Balkanu, u Trakiji...... Tako je ime Tracani helenizovani oblik od Rašani...."
....Sledeci istoricar Strabon koji je živeo od 63. do 24. godine stare ere, koji je u svom delu " Geografija" pisao:
" U zapadnoj Aziji žive Srbi i Brdjani". Ovaj grcki istoricar upotrebljava za Srbe sledece izraze : " Sirbaces vel Srbaces".
Poznati grèki nauènik Gaj Plinije Stariji u svojoj knjizi " Poznavanje prirode" ( 69 ili 75 godina nove ere ) piše doslovce:
" A Cimmerio accolunt Maeotici, Vali, Serbi, Zingi, Psesi " )
( Pored Kimerana stanuju Meotici, Vali, Srbi, Zingi, Psesi ). Sve se odnosi na oblast severoistocno od Bosfora, kod Kamerina i Sarmata ( Sarmatije ).
Posle sto godina, drugi poznati grcki naucnik Ptolomej ( 110-178. godine nove ere) u petoj knjizi svoje " Geografije" , opisujuci Sarmatiju, pominje 13 plemena, medju kojima i Srbe:
" Izmedju kerinejskih planina ( severoistocni deo Kavkaza) i rejke Ra ( Volga) žive Orineji, Vaoi i Srbi ".
_________________________
Vendi, Veneti, Vindi, Heneti, Eneti, Vendeni....Venedi (razlicite varijacije imena istog naroda)
Grcki nauènik Strabon smatra da su preci Veneta (Eneta) živeli na obali Crnog mora u oblasti Paflagonija, a onda su posle pada Troje, naselili Trakiju. Pod vodjstvom svog vodje Antenora, napustili su Trakiju, prešli celo Balkansko poluostrvo i zaustavili se na severnim obalama Jadranskog mora,.....i raselili se po citavoj Evropi.
Gotski istoricar Jordan kaže:
" bez obzira što ih nazivaju drugacije, zavisno od razlicitih rodova i mesta obitavanja, oni sebe, uglavnom nazivaju " Slovenima i Antima ( Sclaueni et Antes) . "
" Buduci da su od jednog roda, od njih su porekla tri naroda : Veneti, Anti i Sloveni (Veneti, Antes et Sclauene). "
Pavle Josif ŠSafarik, ceški naucnik tvrdi:
...."Tako smo dobili dva imena ovog prastarog naroda, jedno tudje- Vindi ili Vendi i drugo domace- Srbi." Germani su sve Slovene nazivali Vendi ili Vendeni.
Ruski naucnik Aleksandar Giljferding u svojoj istoriji piše:
" Sudeci da su u to doba na beskrajnom prostoru postojale razne države Srba, koje je vezivao samo zajednicki jezik, a ne i politicko jedinstvo, to cepanje Srba moglo je da nastane nekoliko hiljada godina pre Hrista, kad su se usled namnoženosti i prenaseljenosti kretali ka novim zemljama i novim domovima." -misli na Balticke Vinde
Francuski naucnik i slavista Siprijan Rober u svom delu " Le monde slave" , na strani 40. kaže:
"Ispocetka su svi Sloveni nazivani Vendi ili Srbi.....ime Srbin, jednako kao i ime Vend, obeležavalo celokupnu rasu."
Poznati nemacki istoricar religije Karl Ekrman je 1848. godine zapisao u svom delu "Lehrbuch der Religionsgeschichte und Mythologie..." , na strani 8. sledece:
" Vendi, Spori, Srbi-to su opšta imena Slovena."
Sarmati, Tribali, Anti, Sloveni....
Otac slavistike Josif Dobrovski , pišuci Slovencu Jerneju Kopitaru tvrdi: " Srb nije ništa drugo nego Sarmit, skraceno i predrugojaceno."
Ceški istoricar Vaserod kaže u svojoj knjizi:
" Sarmathae Sirbi tum dicti..." ( Sarmati koji su se zvali Srbi)
" Sarmathae Sirbi populi" (Sarmati srpski narod- plemena).
Grèki istoricar Laoniko Halkokondilo Atinjanin , u svojoj " Istoriji Vizantije od deset knjiga" , pisanoj u XV veku, opisujuci vizantijsko carstvo od 1298-1463. godine piše sledece na strani 14. :
" Trzballos, Serblos, autem gentem esse totius orbis antiquissimam et maximam, compertum habeo" ( Tribali, Srbi, najstariji su i najveci rod na celoj zemlji, pouzdano znam)- mislio je na Evropu, a ne na ceo svet.
Hrvatski istoricar Racki u svojoj knjizi " Borba južnih Slovena" piše:
" Kod Kedrina je Tribalija, "ton topon ton Serbon", tj. oblast, kraj, boravište Srba, jer su imenom Tribali cesto Srbe nazivali.
Karion kaže da su " Srbi najstarije ime saèuvano od Sarmata" i u svojoj " Hronici" izjednacava Srbe, Henete (Venete) i Sarmate kao isti narod koji govori henetskim jezikom.
Ko je stariji: Srbi ili Sloveni?
Grcki istoricar Prokopije Cezarijski, koji je živeo u VI veku nove ere, u svom delu " De bello Gothico" govoreæi o Sklavenima ( Slovenima) i Antima naziva ih Sporima, što je jedinstven sluèaj u poznatim istorijskim izvorima. On piše:
"....Pa i ime beše nekad Sklavenima i Antima zajednicki.Ranije su ih zajedno nazivali Sporima zato što smatram da mestimièno žive po zemlji."
Gotovo svi priznati slavisti tvrde da je Prokopije pod Sporima podrazumevao Srbe. ŠŠŠŠŠŠŠSafarik i Dobrovski tvrde da niko i nikada u istoriji ni pre ni posle Prokopija nije govorio o nekom narodu koji se naziva Spori. Šafarik u svojim " Slavjanskim starožitnostima" piše:
..." možemo zapaziti sa sigurnošcu da su Vendi i Spori ( Srbi) dva glavna imena jednog istog naroda. Jordanesovi Vindi su Prokopijevi Spori i obrnuto."
Šafarik zatim nastavlja:
" Etimološka analiza imena Spori ujkazuje na grcku rec: sejati, rasejati, rasejan, prema tome ime Srbin, odnosno Rasijani, Rašani, Rašcani, ili kako su to Grci izoblicili- Tracani, znaèilo bi prema njima: rasejani, rastureni itd."
I dva nemacka istoricara Karl Ekerman i ShŠlecer misle isto. Karl Ekerman je u svom vec navedenom delu napisao:
" Vindi, Spori, Srbi- to su opšta imena Srba."
Na osnovu toga jasno je da neki istorcari smatraju da je ime Srbin daleko starije od imena Sloven i da je nekada ime Srbi bilo ime za sve Slovene.
Ceški slavista Pavle Josif ŠSafarik tvrdi u svom navedenom delu " Slavjanske starožitnosti" ( Slovenske starine) sledeæe:
" Srbi, prastaro, prvobitno, domace opšte ime Slovena..."
( "Serben, der uralte, ursprungliche, einhheimische Gesamtname aller Slawen...)
Poljski naucnik Lorenc Surovjecki zajedno sa Šafarikom napisao u budimu 1828. godine pod naslovom " O poreklu Slovena po Lorencu Surovjeckom" :
".....da je ime Srb kao sveopšte ime za sva plemena vindijskog ( Indijskog ) porekla starije nego Sloven..."
(..." dass der Name Serb als gesantname fur alle Stamme derselben Windischen (indischen) Abkunft alter sei, als Slawen...")
Šafarik još tvrdi:
" Imena Sjurb, Sjarb, Sjarbin, Serb, Serbin, Sevr, Sibrin, Serb, Serbin, Srb, Srbin, samo su razni oblici imena Srbin sa znacenjem : rod, rodjak, narod, uz druge sinonime, upravo kao i latinsko: gens, natio itd"
U svom delu " Slovanka" (Prag, 1814) Josif Dobrovski je zapisao:
" Kad bih imao da predložim zajednicko ime za oba poretka pod koji svi slovenski narodi mogu da se svrstaju, to bi bilo ime Srbin."
Veæ pomenuti hrvatski nauènik Tomo Maretic u svojim " Slavenima u davnini" tvrdi da stari grèki i rimski istoricari i hronicari nisu ni govorili nikada o Slovenima vec samo o Vendima ili Srbima:
....." i Ptolomej i Ticit i Plinije govore samo o Vendima ili Srbima."
Maretiæ , u svojoj istoriji tvrdi: " Prvo ime svih Slovena bilo je Srbin".
Njegov sunarodnik, hrvatski istoricar i kanonik Franjo Racki u svom delu " Borba južnih Slovena", na strani 6. i 7. piše:
" U pocetku nazivahu se Sloveni domacim imenom Srbi tj. rodjaci, a stranci, specijalno Nemci, zvali su ih vendima ili Vindima. Pod tim imenom poznaju Slovene i Grci i Rimljani još od VII veka pre Hrista. Širenjem rimskog carstva i Rimljani dobijahu tacnije podatke o Vindima tj. Srbima, a kada je uništena stara rimska država, nestade starog domaceg imena Srb, kao opæenitog svemu roda, te se ono zadrža jkod Polabskih i Južnih Srba."
Nemaèki etnograf Karl fon Cernig u svom delu "Ethnographie der Osterreishischen Monarchie" , (Bec,1857.) tvrdi:
" Prvo opšte ime svih Slovena bilo je Srebli, što znaci ujedinjeni."
Madjar Kalaj Benijamin u " Istoriji Srba" zapisao je:
" Po ispitivanjima najboljih naucnika svi slovenski narodi su se u prastaro vreme nazivali Srbi, a Sloveni i Anti bili su samo ogranci ove porodice".
Slovenacki naucnik Gregor Krek, profesor Univerziteta u Gracu u svom delu "Einleitung in die slawische Literaturgeschiste, akademische Vorlesungen, Studien und kritische Streifyuge" (Grac,1887.) piše:
" Uskoro ce domaca oznaka Srba kao kolektivni naziv, kao naziv velike narodne jedinice, biti potisnuto, a takodje i naziv Veneti, da bi sve više ustupila mesto imenu Sloven...."
Cuveni francki naucnik Ami Bue u svom delu " Evropska Turska", (Pariz, 1840.) piše:
" Srpski je otprilike za slovenske jezike ono, što je latinski za jezike koji su iz njega proizišli."
( " Le serbe est environ aux langues ce que le latin est aux langues qui en sont derivees").
Isto tako misli i jedan drugi Francuz Siprijan Rober, profesor slavistike na Francuskom koledžu, koji je u svojoj knjizi " Le monde slave, son passe, sonetat present et son avenir" , (Pariz, 1852. ) piše:
" Ispocetka su svi Sloveni nazivani Vendi, ili Srbi....Što se tice tacnog znacenja reci Srbin, naucnici još nisu uspeli da nešto odluce...Kakve god da su te narodne legende izgleda vrlo verovatno da ime Srbin oznaèava ispocetka oružane Slovene."
Italijanski filozof i filolog Nikola Tomazeo u svom delu " Narodne pesme Toskane, Korse, Ilirije, grcke" , (Venecija, 1842.) piše:
".....što se tice Srba, njihovo ime je starije od rimskih gradnja. I Plinije ih naziva pravilnije- Serbi; drugi, skorašnji: Sorobi i Serviji. Drugi opet proširujuci ime na moderan naèin. Servijani. Niketa govori Serbi- Tribali...."
Nemacki istoricar Hajnrih Leo u svom delu " Vorlesungen uber die Geschhiste..." , (Hal, 1857.) navodi:
" Srbi, zajednièko ime za sve Slovene južno od Ljutice ( Vilca) dolazi od sanskritskog osnova "sarb", "srp" , što znaèi: ici, trcati..Ovo staro ime "Srbi" oznacuje dakle Srbe, Vende kao lutajuca plemena u stalnom pokretu..."
Još jedan nemacki, keltolog i arheolog Johan Kaspar Zeus, prenoseci tekst iz cuvenog Minhenskog rukopisa 1837. godine, pominje Bavarskog Geografa i citira njegove reci koje smo mi veæ naveli:
" Ovo ime ( Srbi, prim. autora.) dopire sve do u najudaljeniju starinu. Mi ga nalazimo u svojoj prvobitnoj , pravoj, domacoj formi vec kod Plinija ( 79. godine po Hrista) i Ptolomeja ( 175. godine takodje po Hristu)....."
Sima Lukin-Lazic ( 1863-1904)... u svom delu "Kratka povjesnica Srba-od postanja do danas" ( Zagreb, 1894.) piše:
" Ime Srbinpostalo je u nezapamceno doba, na mnogo stoljeca pre Hrista. A ime Sloven, kao opce naše ime, poniklo je u VI vijeku po Hristu, kad se Srbi izbliže sukobiše sa Ðermanima, a to su sadašnji Nijemci ili Švabe. To je bilo ovako:
Sva ona srpska plemena, koja su mogla medjusobom da slove ( da govore) i da se sporazumevaju, nazvaše se Sloveni, a svi oni tudjinci koji nijesu slovili ( govorili) srpski, nazvaše Nijemcima, jer oni za Srbe zbilja bijehu nijemi, jer govorahu nerazumljivim jezikom. Ali, sve dotle, današnji Sloveni nazivahu se jednim opcim imenom: Srbi tj. kao što su Srbi danas samo jedna grana velikog stabla slovenskog, tako su onda svi sadašnji narodi slovenski, bili samo ogranci stabla-srpskog. Rijec Srbi postala je od stare srpske rijeci Sorabi, a to ce reci: rodjaci ili svojaci..."
Gde je prapostojbina Srba?
Indija, Kavkaz, Karpati, Baltik (Polablje), Mesopotamija, Podunavlje, Sibir....
Na pocetku treba reci da postoji mnogo teorija stranih i domaæih istoricara, lingvista, etnografa, geografa i arheologa koji na osnovu svojih istraživanja tvrde da su Srbi došli iz Indije,Mesopotamije, Sibira, Trakije, Bojke (odnosno Polablja na severu Evope) , Male Azije itd. ali ima i onih koji satraju da su Srbi oduvek živeli na Balkanskom poluostrvu, u Podunavlju.
__________________________
..
Kazivanje vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita koje zvanicna srpska istorija smatra za pocetak srpske istorije
Današnja, zvanicna srpska istoriografija se zasniva na knjizi vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita, koji je vladao od 945. do 959. godine nove ere. Njegovu knjigu " O upravljanju carstvom" ( " De administrando imperio" ) srpski istoricari uzimaju kao najvažniji dokaz da su se Sloveni, odnosno Srbi, doselili na Balkan u VII veku nove ere. Ova knjiga je poznata i pod naslovom " O narodima", pa se kao takva i pojavljuje u mnogim spisima. Po zvanicnim srpskih istoricarima, ovo delo Konstantina Porfirogenita oznacava pocetak srpske istorije, što je u najmanju ruku nepotpuno i nedokazano, jer vizantijski car nije pisao ovu knjigu kao istoriju, vec kao uputstvo svom sinu i nasledniku Romanu kako da vlada vizantijskim carstvom i narodima koji u njemu žive, pa i Srbima......
Mnogi priznati evropski naucnici dovode u sumnju kazivanje cara Konstantina, jer je u suprotnosti sa kazivanjima ostalih grcko-rimskih istoriografa i hronicara......
....Konstantin je Srbe opisivao kao robove o cemu svi istoricari i lingvisti daju sasvim drugaèije tumacenje nastanka imena Srbi. Tako hrvatski filozof , lingvista i istoricar Tomo Maretic u svom delu " Slaveni u davnini" kaže za cara Konstantina sledece:
" Ima pisaca , kao što je vizantijski car Konstantin Porfirogenit, koji samovoljno tumaci ime Srbin kao latinsku rec " servus" , što znaci " rob". Ta njegova zlonamernost nije imala oslonca, jer je tacno utvrdjeno da je protivno i samom pricanju Porfirogenitovom da su se Srbi vec pre dolaska na vizantijsko tle zvali Srbima. Osim toga, ime Lužnjacnih Srba i Ruskih Srba najbolje potvrdjuje originalnost srpskog imena, jer ovi ne imadjahu nikakve veze ni sa grckim, ni sa rimskim carstvom." "Indijska teorija"
Jedan bugarski naucnik, Vladimir Georgijev je nekada davno izrekao veliku istinu: " Samo toponimija (imena gradova, oblasti, pokrajina) i hidronimija ( imena reka, jezera i mora), koja je obicno veoma stabilna, mogu da daju najsigurnija obaveštenja što se tice etnicke pripadnosti jednog naroda, koji je živeo u davno vreme i o kome nedostaju ostala obaveštenja"
Jedan veliki srpski istorièar, koji nikad nije bio priznat, citav život je posvetio istraživanju o poreklu Srba i srpskog imena......Rec je o Milošsu S. Milojevicu (1840- 1897) koji je u svojim "Odlomcima Istorije Srba" pobio cinjenicama zvanicnu teoriju o dolasku Srba na Balkan.
.....zastupa gledište da su Srbi auhtoton narod , koji je živeo hiljadama godina pre nove ere i da su se Srbi doselili ,mnogo ranije na Balkan, nego što to zvanicna istorija tvrdi.
On tvrdi da su se Srbi doselili iz Indjije ( Indije) i za to daje sledece argumente:
1. u opisima vojevanja Aleksandra Velikog u Indjiji
2. u ostavšim još nazivima u Indiji koja još i danas nose ili cisto srpska imena ili slicna sa ovim
3. u indjijskim spomenicima
4. u spomenicima srpskog naroda
njihovom zemljom
" Za ovo takodje imamo dovoljno data i to:.........cemo navesti samo neke od toponima i hidronima koje je Milojevic boraveci u Indiji našao: Serba, Srba, Srbalj, Mlava......Borac,...Homolje , Homolj reka,Bjela, Mocna, Timok reka, Una reka, Una mesto......
Milojevic navodi i i spise kineskih vladara i hronicara iz davnih vremena.
Pogranicni guverner Kine Hja-Ju svom caru Sju-An-Diu poslao je sledeci izveštaj:
" Srbi su od proleæa do jeseni trideset puta na nas napali...."
Kineski državnik Ca-Juj je zapisao:
" Od kako su pobegli Juni ( verovatno misli na Hune, prim. autora) osiliše se Srbi i zavladaše njihovom zemljom......"
Nemacki geograf Johan Daniel Riters u svom delu " Zemljopis" koji je napisao 1780. godine tvrdi da su Srbi živeli u podnožju Himalaja:
" Sa vrha Mera ( planina u Indiji, prim. autora) pružaju se njihove razne grane kao Himavat, Henakutaš, Nišades, na kojima je živeo surovi i odeven od koža narod Serba ili Srbi. "
Ruski istoricar Moroskin u kjizi " Istorijsko-kriticka gledišta o Rusima i Slovenima" piše:
" Od Himalaja do hindukuških planina živeo je srpski narod, pod imenom Sjemskrita ili Srba...."
Naslednik Miloša S. Milojevica i predstavnik Srpske autohtonisticke škole Sima Lukin Lazic u " Kratkoj povjesti Srba" ( Zagreb, 1984), tvrdi da je prapostojbina Srba Indija i da su tamo postojale dve Srbije: Sarbanska i Panonska srpska država. Pod naletima Huna i Kitajaca( Kineza), Srbi su morali da se sele na zapad i na sever. On navodi tri seobe Srba koje cemo ukratko opisati rukovodeci se njegovim delom.
_______________________
Seobe Srba
Prva seoba Srba iz Indije
Jedan deo Srba, prilikom napuštanja svoje prapostojbine Indije, zaustavio se u Mesopotamiji ( oko reke Tigra i Eufrata) izgradio svoju državu o kojoj svedoce razvaline grada Serbice i reka koja se zove Serbica. Odalte se sele u Malu Aziju, Afriku, a posle i u Evropu: jedan deo u Španiju i Italiju, a jedan deo na Balkansko poluostrvo. U Španiji i Italiji se utopili u druge narode, a na jugu Balkana su opstali.
Drugi deo Srba iz Indije zaustavio se oko Kaspijskog mora i na Kavkazu, dakle u delovima današnje Rusije. Ovu novu domovinu nazvali su Servanija.
Treæi deo Srba iz Indije zaustavio se u današnjem Sibiru, u Rusiji. Osnovali su državu Sirbiju ( ili Sirbiriju od imena Sirbi ili Serbi). Od reci Sirbirija nastala je Sibirija ili Sibir.
Ove seobe su se dešavale u dugom vremenskom periodu koji je trajao i do 1000 godina, dakle završene su oko 3500 godina pre Hrista.
Druga seoba Srba
Srbi koji su se nastanili u Sibiru vecito su se borili protiv Kitajaca ( Kineza) i Hunai ,koji su bili nesložni, na kraju su poceli da trpe poraze, pa kad su se prepolovili, odlucili su da napuste Sibir i krenu prema Evropi. Usput su im se pridružili i Srbi iz Servanije.
Jedni su ostali u današnjoj Rusiji, drugi su se naselili u današnjoj Poljskoj i tu osnovali Belu Srbiju ili Bojku, koju pominju i mnogi evropski istoricari.
Treæa grupa Srba se naselila pored Baltickog mora i reke Lab, a neke grupe su se naselile u današnje ceške i nemacke oblasti.
Kako je bilo mnoštvo raznih plemena i grupa, postepeno su se svi odvajali i delili. Ali, Srbi u Bojci ili Beloj Srbiji i dalje su se nazivali Srbima. No, od njih se jedan deo odselio i nastanio na hrbatima planine Karpati, pa otud i ime Hrvati koji su kasnije osnovali Belu Hrvatsku izmedju današnje Ceške i Karpata.
Srpski narod se tako podelio i raširio po mnogim oblastima Evrope da bi se najveæi deo asimilovao u razne narode koji datira iz Diseldorfa i nestao.
Treca seoba Srba
Još pre nove ere, Srba je bilo na Balkanu. Bili su to potomci onih Srba koji su iz Indije preko Male Azije došli na Balkansko poluostrvo. Novi dolazak Srba na Balkan dogodio se pod najezdom Gota, germanskog plemena, koje je potisnulo Srbe iz baltickih zemalja do ispod Dunava i Save na Balkan. To su Srbi o kojima govori Konstantin Porfirogenit. Tu dolazi do mešanja maloazijskih Srba koji su tu veæ bili starosedeoci i severnih Srba.
"Balkanska škola" i druge teorije o prapostojbini Srba
Kijevski monah Nestor Cesni koji je živeo u XI veku nove ere, smatra se osnivacem "balkanske-podunavske škole", jer u svojoj Hronici tvrdi da su Srbi mnogo pre Hrista živeli na Balkanu, u Podunavlju.
I francuski slavista Siprijan Rober smatra da su Srbi živeli na Balkanskom poluostrvu mnogo pre Hrista. On piše u svom delu " Sloveni Turske" (Pariz, 1846) sledece:
" Srbi Ilirije, zaista najstariji izmedju Slovena". I on Ilire smatra Srbima, jer kaže da bi......trebalo više da se bavi Srbima ili Ilirima...
Dubrovacki hronicar Mavro Orbini kaže u svojoj istoriji " Il regno degli Slavi":
" Srbi koji dodjoše iz Male Azije preko Balkana , pa sve do Rima, stigoše tamo pre onih Srba, koji dodjoše sa severa iz Skandinavije, a ti poslednji dodjoše 1460. godine pre Hrista".
Grcki hronicar Teofan poznat kao Teofan Ispovednik, koji je živeo izmedju 750. i 817. godine napisao je hroniku za koju francuski istoricari tvrde da je "Istorijski dokument od najvece važnosti" ( " Un dokument historique d'imortance capitale" ). O Srbima u svojoj hronici Teofan piše:
" Leta prvoga Justinijanove vladavine, godine 520, 100 000 Srba došlo je pod predvodništvom žene umrlog vodje na Balkan, gde su nastavili da žive u miru".
Srpski istoricar Jovan Rajic je zapisao u svojoj " Istoriji Srba":
" Prastara otadžbina Srba bio je Sibir".
....svedocenje poljskog naucnika Kazimira ShŠulca koji u svom delu "O poreklu i sedištu starih Ilira" (Pariz, 1856), piše:
" Sloveni se nisu pojavili južno od Dunava tek u VI veku, vec su onde obitavali od najstarijih vremena kao Iliro-Traèani. Tako su u vreme rimske vladavine, za vreme Justinijana, severni Sloveni došli i osnažili starosedeoce u njihovim sedištima, zadržavši obicaje, uredjenje i sacuvavši jezik predaka. " Dakle, i on tvrdi da su Iliri i Tracani ustvari Sloveni tj. Srbi.
I na kraju treba navesti ono što je Olga Lukovic- Pjanovic
navela u svojoj knjizi " Srbi...narod najstariji", III tom, a to je zapis vladike Nikolaja Velimirovica koji datira iz Diseldorfa 1977. godine, gde on piše:
" Dodjite nam u Indiju. I neka nam dodje veliki duhovnik Hristodul!
-Molite se Hristu Bogu za nas...Dodjite...Indija vas ceka....Indija vas treba
Tada je mašina zapištala, a ja, ne znajuci šta drugo da kažem, izdeklamujem one stihove g. Bogdanovica:
" Indijo stara, zemljo nam draga,
Zemljo nam draga, zemljo svih blaga,
Od stabla tvoga i grana,
I mi smo deca iz Hindustana...."
Episkop Nikolaj
Istorija Srba
Istoricari se uglavnom slažu da su na prostoru današnjeg Balkanskog poluostrva pre dolaska Rimljana, dakle stotinama godina pre nove ere, živeli Iliri, Tracani, Tribali i Jelini. Mnogi vizantijski, evropski i srpski istorièari i lingvisti smatraju da su Tracani i Tribali u stvari Srbi.....
Srbi- KO smo i odakle smo?
Istorija srpskog naroda je nedovoljno proucena i istražena. U poslednjih 60-ak godina, dakle od 1950tih . godine može se reci i da je namerno zapostavljana, bar što se tice onih koji su bili na vlasti. A zapostavljana i sputavana je zato što komunisticki kadrovi i naucnici nisu dozvoljavali da se piše bilo šta afirmativno o Srbima i srpskom narodu u želji da se celokupna istorija srpskog naroda predstavi kao " hegemonistièka, velokosrpska, buržoaska i agresorska", u svemu nedostojna " internacionalistickoj politici bratstva i jedinstva svih jugoslovenskih naroda i narodnosti"......
Ko su u stvari Srbi?
Vendi(Veneti, vindi, Vendeni, heneti, Eneti ), Tribali, Anti, Sarmati, Spori, Serbi, Sklavini...
....Ovde ce uglavnom biti reèi o tome šta strani istoricari, lingvisti, etnografi, hronicari i putopisci govore o srbima, o njihovom poreklu i vezama sa drugim narodima....
Najstariji zapis o Srbima je ostavio Herodot, koji se smatra " ocem istorije" , koji je oko 444. godine pre Hrista zapisao:
" Tracani su , bar posle Indijaca, najveci narod na zemaljskom šaru. Kad bi Tracani imali jednog starešinu, ili bar kad bi bili medju sobom složni, bili bi oni najsilniji narod na zemlji. "
Opšte je prihvaceno da govoreci o Tracanima, Herodot misli o Rašanima, Srbima, misleci da su oni najmnogoljudniji ( najverovatnije u tadašnjoj Evropi, koju je on poznavao). Grci su tad Rašane, Srbe, nazivali Tracanima, a kraj u kojem su živeli Trakija ( rac, Raška, dolazi od grcke reci " trak ", " treh" ).
Ceški naucnik Pavle Josif ShŠafarik piše u svom delu " Starožitnosti Slavjanske" :
...."Ime Srbin, odnosno Rasijani, Rašani, ili, kako su to Grci izoblicili u Tracane, znaèilo bi prema njima : rasijani, rastureni itd. "
Poznati hrvatski filozof, lingvista i istoricar Tomo Maretic, u svom delu " Slaveni u davnini" (Zagreb, 1894. godine), piše:
" Mnogi evropski i ruski istoricari slažu se da je Herodot pod Tracanima podrazumevao Srbe. Poreklo te reci tumace na sledeci nacin: medju Srbima od pamtiveka živelo je jedno veliko pleme koje se nazivalo Rašcani ili Rasi. To ime dobilo je još u staroj postojbini Indiji, a po imenu reke Rakše, što oznacava crveno- rujnu boju, srpsku boju, svoj smisao i znacenje. Jer iskonski Rašcani su Crveni Srbi, kojih je bilo u Rusiji sve do X veka. U doba Herodotovo, ti su Srbi živeli u Maloj Aziji i na Balkanu, u Trakiji...... Tako je ime Tracani helenizovani oblik od Rašani...."
....Sledeci istoricar Strabon koji je živeo od 63. do 24. godine stare ere, koji je u svom delu " Geografija" pisao:
" U zapadnoj Aziji žive Srbi i Brdjani". Ovaj grcki istoricar upotrebljava za Srbe sledece izraze : " Sirbaces vel Srbaces".
Poznati grèki nauènik Gaj Plinije Stariji u svojoj knjizi " Poznavanje prirode" ( 69 ili 75 godina nove ere ) piše doslovce:
" A Cimmerio accolunt Maeotici, Vali, Serbi, Zingi, Psesi " )
( Pored Kimerana stanuju Meotici, Vali, Srbi, Zingi, Psesi ). Sve se odnosi na oblast severoistocno od Bosfora, kod Kamerina i Sarmata ( Sarmatije ).
Posle sto godina, drugi poznati grcki naucnik Ptolomej ( 110-178. godine nove ere) u petoj knjizi svoje " Geografije" , opisujuci Sarmatiju, pominje 13 plemena, medju kojima i Srbe:
" Izmedju kerinejskih planina ( severoistocni deo Kavkaza) i rejke Ra ( Volga) žive Orineji, Vaoi i Srbi ".
_________________________
Vendi, Veneti, Vindi, Heneti, Eneti, Vendeni....Venedi (razlicite varijacije imena istog naroda)
Grcki nauènik Strabon smatra da su preci Veneta (Eneta) živeli na obali Crnog mora u oblasti Paflagonija, a onda su posle pada Troje, naselili Trakiju. Pod vodjstvom svog vodje Antenora, napustili su Trakiju, prešli celo Balkansko poluostrvo i zaustavili se na severnim obalama Jadranskog mora,.....i raselili se po citavoj Evropi.
Gotski istoricar Jordan kaže:
" bez obzira što ih nazivaju drugacije, zavisno od razlicitih rodova i mesta obitavanja, oni sebe, uglavnom nazivaju " Slovenima i Antima ( Sclaueni et Antes) . "
" Buduci da su od jednog roda, od njih su porekla tri naroda : Veneti, Anti i Sloveni (Veneti, Antes et Sclauene). "
Pavle Josif ŠSafarik, ceški naucnik tvrdi:
...."Tako smo dobili dva imena ovog prastarog naroda, jedno tudje- Vindi ili Vendi i drugo domace- Srbi." Germani su sve Slovene nazivali Vendi ili Vendeni.
Ruski naucnik Aleksandar Giljferding u svojoj istoriji piše:
" Sudeci da su u to doba na beskrajnom prostoru postojale razne države Srba, koje je vezivao samo zajednicki jezik, a ne i politicko jedinstvo, to cepanje Srba moglo je da nastane nekoliko hiljada godina pre Hrista, kad su se usled namnoženosti i prenaseljenosti kretali ka novim zemljama i novim domovima." -misli na Balticke Vinde
Francuski naucnik i slavista Siprijan Rober u svom delu " Le monde slave" , na strani 40. kaže:
"Ispocetka su svi Sloveni nazivani Vendi ili Srbi.....ime Srbin, jednako kao i ime Vend, obeležavalo celokupnu rasu."
Poznati nemacki istoricar religije Karl Ekrman je 1848. godine zapisao u svom delu "Lehrbuch der Religionsgeschichte und Mythologie..." , na strani 8. sledece:
" Vendi, Spori, Srbi-to su opšta imena Slovena."
Sarmati, Tribali, Anti, Sloveni....
Otac slavistike Josif Dobrovski , pišuci Slovencu Jerneju Kopitaru tvrdi: " Srb nije ništa drugo nego Sarmit, skraceno i predrugojaceno."
Ceški istoricar Vaserod kaže u svojoj knjizi:
" Sarmathae Sirbi tum dicti..." ( Sarmati koji su se zvali Srbi)
" Sarmathae Sirbi populi" (Sarmati srpski narod- plemena).
Grèki istoricar Laoniko Halkokondilo Atinjanin , u svojoj " Istoriji Vizantije od deset knjiga" , pisanoj u XV veku, opisujuci vizantijsko carstvo od 1298-1463. godine piše sledece na strani 14. :
" Trzballos, Serblos, autem gentem esse totius orbis antiquissimam et maximam, compertum habeo" ( Tribali, Srbi, najstariji su i najveci rod na celoj zemlji, pouzdano znam)- mislio je na Evropu, a ne na ceo svet.
Hrvatski istoricar Racki u svojoj knjizi " Borba južnih Slovena" piše:
" Kod Kedrina je Tribalija, "ton topon ton Serbon", tj. oblast, kraj, boravište Srba, jer su imenom Tribali cesto Srbe nazivali.
Karion kaže da su " Srbi najstarije ime saèuvano od Sarmata" i u svojoj " Hronici" izjednacava Srbe, Henete (Venete) i Sarmate kao isti narod koji govori henetskim jezikom.
Ko je stariji: Srbi ili Sloveni?
Grcki istoricar Prokopije Cezarijski, koji je živeo u VI veku nove ere, u svom delu " De bello Gothico" govoreæi o Sklavenima ( Slovenima) i Antima naziva ih Sporima, što je jedinstven sluèaj u poznatim istorijskim izvorima. On piše:
"....Pa i ime beše nekad Sklavenima i Antima zajednicki.Ranije su ih zajedno nazivali Sporima zato što smatram da mestimièno žive po zemlji."
Gotovo svi priznati slavisti tvrde da je Prokopije pod Sporima podrazumevao Srbe. ŠŠŠŠŠŠŠSafarik i Dobrovski tvrde da niko i nikada u istoriji ni pre ni posle Prokopija nije govorio o nekom narodu koji se naziva Spori. Šafarik u svojim " Slavjanskim starožitnostima" piše:
..." možemo zapaziti sa sigurnošcu da su Vendi i Spori ( Srbi) dva glavna imena jednog istog naroda. Jordanesovi Vindi su Prokopijevi Spori i obrnuto."
Šafarik zatim nastavlja:
" Etimološka analiza imena Spori ujkazuje na grcku rec: sejati, rasejati, rasejan, prema tome ime Srbin, odnosno Rasijani, Rašani, Rašcani, ili kako su to Grci izoblicili- Tracani, znaèilo bi prema njima: rasejani, rastureni itd."
I dva nemacka istoricara Karl Ekerman i ShŠlecer misle isto. Karl Ekerman je u svom vec navedenom delu napisao:
" Vindi, Spori, Srbi- to su opšta imena Srba."
Na osnovu toga jasno je da neki istorcari smatraju da je ime Srbin daleko starije od imena Sloven i da je nekada ime Srbi bilo ime za sve Slovene.
Ceški slavista Pavle Josif ŠSafarik tvrdi u svom navedenom delu " Slavjanske starožitnosti" ( Slovenske starine) sledeæe:
" Srbi, prastaro, prvobitno, domace opšte ime Slovena..."
( "Serben, der uralte, ursprungliche, einhheimische Gesamtname aller Slawen...)
Poljski naucnik Lorenc Surovjecki zajedno sa Šafarikom napisao u budimu 1828. godine pod naslovom " O poreklu Slovena po Lorencu Surovjeckom" :
".....da je ime Srb kao sveopšte ime za sva plemena vindijskog ( Indijskog ) porekla starije nego Sloven..."
(..." dass der Name Serb als gesantname fur alle Stamme derselben Windischen (indischen) Abkunft alter sei, als Slawen...")
Šafarik još tvrdi:
" Imena Sjurb, Sjarb, Sjarbin, Serb, Serbin, Sevr, Sibrin, Serb, Serbin, Srb, Srbin, samo su razni oblici imena Srbin sa znacenjem : rod, rodjak, narod, uz druge sinonime, upravo kao i latinsko: gens, natio itd"
U svom delu " Slovanka" (Prag, 1814) Josif Dobrovski je zapisao:
" Kad bih imao da predložim zajednicko ime za oba poretka pod koji svi slovenski narodi mogu da se svrstaju, to bi bilo ime Srbin."
Veæ pomenuti hrvatski nauènik Tomo Maretic u svojim " Slavenima u davnini" tvrdi da stari grèki i rimski istoricari i hronicari nisu ni govorili nikada o Slovenima vec samo o Vendima ili Srbima:
....." i Ptolomej i Ticit i Plinije govore samo o Vendima ili Srbima."
Maretiæ , u svojoj istoriji tvrdi: " Prvo ime svih Slovena bilo je Srbin".
Njegov sunarodnik, hrvatski istoricar i kanonik Franjo Racki u svom delu " Borba južnih Slovena", na strani 6. i 7. piše:
" U pocetku nazivahu se Sloveni domacim imenom Srbi tj. rodjaci, a stranci, specijalno Nemci, zvali su ih vendima ili Vindima. Pod tim imenom poznaju Slovene i Grci i Rimljani još od VII veka pre Hrista. Širenjem rimskog carstva i Rimljani dobijahu tacnije podatke o Vindima tj. Srbima, a kada je uništena stara rimska država, nestade starog domaceg imena Srb, kao opæenitog svemu roda, te se ono zadrža jkod Polabskih i Južnih Srba."
Nemaèki etnograf Karl fon Cernig u svom delu "Ethnographie der Osterreishischen Monarchie" , (Bec,1857.) tvrdi:
" Prvo opšte ime svih Slovena bilo je Srebli, što znaci ujedinjeni."
Madjar Kalaj Benijamin u " Istoriji Srba" zapisao je:
" Po ispitivanjima najboljih naucnika svi slovenski narodi su se u prastaro vreme nazivali Srbi, a Sloveni i Anti bili su samo ogranci ove porodice".
Slovenacki naucnik Gregor Krek, profesor Univerziteta u Gracu u svom delu "Einleitung in die slawische Literaturgeschiste, akademische Vorlesungen, Studien und kritische Streifyuge" (Grac,1887.) piše:
" Uskoro ce domaca oznaka Srba kao kolektivni naziv, kao naziv velike narodne jedinice, biti potisnuto, a takodje i naziv Veneti, da bi sve više ustupila mesto imenu Sloven...."
Cuveni francki naucnik Ami Bue u svom delu " Evropska Turska", (Pariz, 1840.) piše:
" Srpski je otprilike za slovenske jezike ono, što je latinski za jezike koji su iz njega proizišli."
( " Le serbe est environ aux langues ce que le latin est aux langues qui en sont derivees").
Isto tako misli i jedan drugi Francuz Siprijan Rober, profesor slavistike na Francuskom koledžu, koji je u svojoj knjizi " Le monde slave, son passe, sonetat present et son avenir" , (Pariz, 1852. ) piše:
" Ispocetka su svi Sloveni nazivani Vendi, ili Srbi....Što se tice tacnog znacenja reci Srbin, naucnici još nisu uspeli da nešto odluce...Kakve god da su te narodne legende izgleda vrlo verovatno da ime Srbin oznaèava ispocetka oružane Slovene."
Italijanski filozof i filolog Nikola Tomazeo u svom delu " Narodne pesme Toskane, Korse, Ilirije, grcke" , (Venecija, 1842.) piše:
".....što se tice Srba, njihovo ime je starije od rimskih gradnja. I Plinije ih naziva pravilnije- Serbi; drugi, skorašnji: Sorobi i Serviji. Drugi opet proširujuci ime na moderan naèin. Servijani. Niketa govori Serbi- Tribali...."
Nemacki istoricar Hajnrih Leo u svom delu " Vorlesungen uber die Geschhiste..." , (Hal, 1857.) navodi:
" Srbi, zajednièko ime za sve Slovene južno od Ljutice ( Vilca) dolazi od sanskritskog osnova "sarb", "srp" , što znaèi: ici, trcati..Ovo staro ime "Srbi" oznacuje dakle Srbe, Vende kao lutajuca plemena u stalnom pokretu..."
Još jedan nemacki, keltolog i arheolog Johan Kaspar Zeus, prenoseci tekst iz cuvenog Minhenskog rukopisa 1837. godine, pominje Bavarskog Geografa i citira njegove reci koje smo mi veæ naveli:
" Ovo ime ( Srbi, prim. autora.) dopire sve do u najudaljeniju starinu. Mi ga nalazimo u svojoj prvobitnoj , pravoj, domacoj formi vec kod Plinija ( 79. godine po Hrista) i Ptolomeja ( 175. godine takodje po Hristu)....."
Sima Lukin-Lazic ( 1863-1904)... u svom delu "Kratka povjesnica Srba-od postanja do danas" ( Zagreb, 1894.) piše:
" Ime Srbinpostalo je u nezapamceno doba, na mnogo stoljeca pre Hrista. A ime Sloven, kao opce naše ime, poniklo je u VI vijeku po Hristu, kad se Srbi izbliže sukobiše sa Ðermanima, a to su sadašnji Nijemci ili Švabe. To je bilo ovako:
Sva ona srpska plemena, koja su mogla medjusobom da slove ( da govore) i da se sporazumevaju, nazvaše se Sloveni, a svi oni tudjinci koji nijesu slovili ( govorili) srpski, nazvaše Nijemcima, jer oni za Srbe zbilja bijehu nijemi, jer govorahu nerazumljivim jezikom. Ali, sve dotle, današnji Sloveni nazivahu se jednim opcim imenom: Srbi tj. kao što su Srbi danas samo jedna grana velikog stabla slovenskog, tako su onda svi sadašnji narodi slovenski, bili samo ogranci stabla-srpskog. Rijec Srbi postala je od stare srpske rijeci Sorabi, a to ce reci: rodjaci ili svojaci..."
Gde je prapostojbina Srba?
Indija, Kavkaz, Karpati, Baltik (Polablje), Mesopotamija, Podunavlje, Sibir....
Na pocetku treba reci da postoji mnogo teorija stranih i domaæih istoricara, lingvista, etnografa, geografa i arheologa koji na osnovu svojih istraživanja tvrde da su Srbi došli iz Indije,Mesopotamije, Sibira, Trakije, Bojke (odnosno Polablja na severu Evope) , Male Azije itd. ali ima i onih koji satraju da su Srbi oduvek živeli na Balkanskom poluostrvu, u Podunavlju.
__________________________
..
Kazivanje vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita koje zvanicna srpska istorija smatra za pocetak srpske istorije
Današnja, zvanicna srpska istoriografija se zasniva na knjizi vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita, koji je vladao od 945. do 959. godine nove ere. Njegovu knjigu " O upravljanju carstvom" ( " De administrando imperio" ) srpski istoricari uzimaju kao najvažniji dokaz da su se Sloveni, odnosno Srbi, doselili na Balkan u VII veku nove ere. Ova knjiga je poznata i pod naslovom " O narodima", pa se kao takva i pojavljuje u mnogim spisima. Po zvanicnim srpskih istoricarima, ovo delo Konstantina Porfirogenita oznacava pocetak srpske istorije, što je u najmanju ruku nepotpuno i nedokazano, jer vizantijski car nije pisao ovu knjigu kao istoriju, vec kao uputstvo svom sinu i nasledniku Romanu kako da vlada vizantijskim carstvom i narodima koji u njemu žive, pa i Srbima......
Mnogi priznati evropski naucnici dovode u sumnju kazivanje cara Konstantina, jer je u suprotnosti sa kazivanjima ostalih grcko-rimskih istoriografa i hronicara......
....Konstantin je Srbe opisivao kao robove o cemu svi istoricari i lingvisti daju sasvim drugaèije tumacenje nastanka imena Srbi. Tako hrvatski filozof , lingvista i istoricar Tomo Maretic u svom delu " Slaveni u davnini" kaže za cara Konstantina sledece:
" Ima pisaca , kao što je vizantijski car Konstantin Porfirogenit, koji samovoljno tumaci ime Srbin kao latinsku rec " servus" , što znaci " rob". Ta njegova zlonamernost nije imala oslonca, jer je tacno utvrdjeno da je protivno i samom pricanju Porfirogenitovom da su se Srbi vec pre dolaska na vizantijsko tle zvali Srbima. Osim toga, ime Lužnjacnih Srba i Ruskih Srba najbolje potvrdjuje originalnost srpskog imena, jer ovi ne imadjahu nikakve veze ni sa grckim, ni sa rimskim carstvom." "Indijska teorija"
Jedan bugarski naucnik, Vladimir Georgijev je nekada davno izrekao veliku istinu: " Samo toponimija (imena gradova, oblasti, pokrajina) i hidronimija ( imena reka, jezera i mora), koja je obicno veoma stabilna, mogu da daju najsigurnija obaveštenja što se tice etnicke pripadnosti jednog naroda, koji je živeo u davno vreme i o kome nedostaju ostala obaveštenja"
Jedan veliki srpski istorièar, koji nikad nije bio priznat, citav život je posvetio istraživanju o poreklu Srba i srpskog imena......Rec je o Milošsu S. Milojevicu (1840- 1897) koji je u svojim "Odlomcima Istorije Srba" pobio cinjenicama zvanicnu teoriju o dolasku Srba na Balkan.
.....zastupa gledište da su Srbi auhtoton narod , koji je živeo hiljadama godina pre nove ere i da su se Srbi doselili ,mnogo ranije na Balkan, nego što to zvanicna istorija tvrdi.
On tvrdi da su se Srbi doselili iz Indjije ( Indije) i za to daje sledece argumente:
1. u opisima vojevanja Aleksandra Velikog u Indjiji
2. u ostavšim još nazivima u Indiji koja još i danas nose ili cisto srpska imena ili slicna sa ovim
3. u indjijskim spomenicima
4. u spomenicima srpskog naroda
njihovom zemljom
" Za ovo takodje imamo dovoljno data i to:.........cemo navesti samo neke od toponima i hidronima koje je Milojevic boraveci u Indiji našao: Serba, Srba, Srbalj, Mlava......Borac,...Homolje , Homolj reka,Bjela, Mocna, Timok reka, Una reka, Una mesto......
Milojevic navodi i i spise kineskih vladara i hronicara iz davnih vremena.
Pogranicni guverner Kine Hja-Ju svom caru Sju-An-Diu poslao je sledeci izveštaj:
" Srbi su od proleæa do jeseni trideset puta na nas napali...."
Kineski državnik Ca-Juj je zapisao:
" Od kako su pobegli Juni ( verovatno misli na Hune, prim. autora) osiliše se Srbi i zavladaše njihovom zemljom......"
Nemacki geograf Johan Daniel Riters u svom delu " Zemljopis" koji je napisao 1780. godine tvrdi da su Srbi živeli u podnožju Himalaja:
" Sa vrha Mera ( planina u Indiji, prim. autora) pružaju se njihove razne grane kao Himavat, Henakutaš, Nišades, na kojima je živeo surovi i odeven od koža narod Serba ili Srbi. "
Ruski istoricar Moroskin u kjizi " Istorijsko-kriticka gledišta o Rusima i Slovenima" piše:
" Od Himalaja do hindukuških planina živeo je srpski narod, pod imenom Sjemskrita ili Srba...."
Naslednik Miloša S. Milojevica i predstavnik Srpske autohtonisticke škole Sima Lukin Lazic u " Kratkoj povjesti Srba" ( Zagreb, 1984), tvrdi da je prapostojbina Srba Indija i da su tamo postojale dve Srbije: Sarbanska i Panonska srpska država. Pod naletima Huna i Kitajaca( Kineza), Srbi su morali da se sele na zapad i na sever. On navodi tri seobe Srba koje cemo ukratko opisati rukovodeci se njegovim delom.
_______________________
Seobe Srba
Prva seoba Srba iz Indije
Jedan deo Srba, prilikom napuštanja svoje prapostojbine Indije, zaustavio se u Mesopotamiji ( oko reke Tigra i Eufrata) izgradio svoju državu o kojoj svedoce razvaline grada Serbice i reka koja se zove Serbica. Odalte se sele u Malu Aziju, Afriku, a posle i u Evropu: jedan deo u Španiju i Italiju, a jedan deo na Balkansko poluostrvo. U Španiji i Italiji se utopili u druge narode, a na jugu Balkana su opstali.
Drugi deo Srba iz Indije zaustavio se oko Kaspijskog mora i na Kavkazu, dakle u delovima današnje Rusije. Ovu novu domovinu nazvali su Servanija.
Treæi deo Srba iz Indije zaustavio se u današnjem Sibiru, u Rusiji. Osnovali su državu Sirbiju ( ili Sirbiriju od imena Sirbi ili Serbi). Od reci Sirbirija nastala je Sibirija ili Sibir.
Ove seobe su se dešavale u dugom vremenskom periodu koji je trajao i do 1000 godina, dakle završene su oko 3500 godina pre Hrista.
Druga seoba Srba
Srbi koji su se nastanili u Sibiru vecito su se borili protiv Kitajaca ( Kineza) i Hunai ,koji su bili nesložni, na kraju su poceli da trpe poraze, pa kad su se prepolovili, odlucili su da napuste Sibir i krenu prema Evropi. Usput su im se pridružili i Srbi iz Servanije.
Jedni su ostali u današnjoj Rusiji, drugi su se naselili u današnjoj Poljskoj i tu osnovali Belu Srbiju ili Bojku, koju pominju i mnogi evropski istoricari.
Treæa grupa Srba se naselila pored Baltickog mora i reke Lab, a neke grupe su se naselile u današnje ceške i nemacke oblasti.
Kako je bilo mnoštvo raznih plemena i grupa, postepeno su se svi odvajali i delili. Ali, Srbi u Bojci ili Beloj Srbiji i dalje su se nazivali Srbima. No, od njih se jedan deo odselio i nastanio na hrbatima planine Karpati, pa otud i ime Hrvati koji su kasnije osnovali Belu Hrvatsku izmedju današnje Ceške i Karpata.
Srpski narod se tako podelio i raširio po mnogim oblastima Evrope da bi se najveæi deo asimilovao u razne narode koji datira iz Diseldorfa i nestao.
Treca seoba Srba
Još pre nove ere, Srba je bilo na Balkanu. Bili su to potomci onih Srba koji su iz Indije preko Male Azije došli na Balkansko poluostrvo. Novi dolazak Srba na Balkan dogodio se pod najezdom Gota, germanskog plemena, koje je potisnulo Srbe iz baltickih zemalja do ispod Dunava i Save na Balkan. To su Srbi o kojima govori Konstantin Porfirogenit. Tu dolazi do mešanja maloazijskih Srba koji su tu veæ bili starosedeoci i severnih Srba.
"Balkanska škola" i druge teorije o prapostojbini Srba
Kijevski monah Nestor Cesni koji je živeo u XI veku nove ere, smatra se osnivacem "balkanske-podunavske škole", jer u svojoj Hronici tvrdi da su Srbi mnogo pre Hrista živeli na Balkanu, u Podunavlju.
I francuski slavista Siprijan Rober smatra da su Srbi živeli na Balkanskom poluostrvu mnogo pre Hrista. On piše u svom delu " Sloveni Turske" (Pariz, 1846) sledece:
" Srbi Ilirije, zaista najstariji izmedju Slovena". I on Ilire smatra Srbima, jer kaže da bi......trebalo više da se bavi Srbima ili Ilirima...
Dubrovacki hronicar Mavro Orbini kaže u svojoj istoriji " Il regno degli Slavi":
" Srbi koji dodjoše iz Male Azije preko Balkana , pa sve do Rima, stigoše tamo pre onih Srba, koji dodjoše sa severa iz Skandinavije, a ti poslednji dodjoše 1460. godine pre Hrista".
Grcki hronicar Teofan poznat kao Teofan Ispovednik, koji je živeo izmedju 750. i 817. godine napisao je hroniku za koju francuski istoricari tvrde da je "Istorijski dokument od najvece važnosti" ( " Un dokument historique d'imortance capitale" ). O Srbima u svojoj hronici Teofan piše:
" Leta prvoga Justinijanove vladavine, godine 520, 100 000 Srba došlo je pod predvodništvom žene umrlog vodje na Balkan, gde su nastavili da žive u miru".
Srpski istoricar Jovan Rajic je zapisao u svojoj " Istoriji Srba":
" Prastara otadžbina Srba bio je Sibir".
....svedocenje poljskog naucnika Kazimira ShŠulca koji u svom delu "O poreklu i sedištu starih Ilira" (Pariz, 1856), piše:
" Sloveni se nisu pojavili južno od Dunava tek u VI veku, vec su onde obitavali od najstarijih vremena kao Iliro-Traèani. Tako su u vreme rimske vladavine, za vreme Justinijana, severni Sloveni došli i osnažili starosedeoce u njihovim sedištima, zadržavši obicaje, uredjenje i sacuvavši jezik predaka. " Dakle, i on tvrdi da su Iliri i Tracani ustvari Sloveni tj. Srbi.
I na kraju treba navesti ono što je Olga Lukovic- Pjanovic
navela u svojoj knjizi " Srbi...narod najstariji", III tom, a to je zapis vladike Nikolaja Velimirovica koji datira iz Diseldorfa 1977. godine, gde on piše:
" Dodjite nam u Indiju. I neka nam dodje veliki duhovnik Hristodul!
-Molite se Hristu Bogu za nas...Dodjite...Indija vas ceka....Indija vas treba
Tada je mašina zapištala, a ja, ne znajuci šta drugo da kažem, izdeklamujem one stihove g. Bogdanovica:
" Indijo stara, zemljo nam draga,
Zemljo nam draga, zemljo svih blaga,
Od stabla tvoga i grana,
I mi smo deca iz Hindustana...."
Episkop Nikolaj
Коментари